بهمنی: مقصر شرایطی است که این ترانه‌ها را می‌طلبد نه جوانان!

محمدعلی بهمنی گفت: اگر مجموعه ترانه‌ای از یک ترانه‌سرای جوان زود چاپ می‌شود و یا ترانه‌های ضعیفی منتشر می‌شود، مقصر ترانه‌سرایان جوان ما نیستند، بلکه باید تقصیر را در روزگار فعلی و شرایط آن جستجو کرد.
به گزارش خبرنگار مهر، جلسه نقد مجموعه ترانه «مریضم کرده تنهایی» سروده حدیث دهقان، عصر شنبه 30 اردیبهشت با حضور محمدعلی بهمنی، ابراهیم اسماعیلی، افشین یداللهی، اهورا ایمان، علی لهراسبی و سراینده ترانه‌ها در قالب جلسات نقد کانون ادبی زمستان در تالار ایوان شمس برگزار شد.

بهمنی در این مراسم گفت: حقیقت این است که مطالبی که آقای اسماعیلی در این برنامه مطرح کردند، اشارات درستی بودند؛ به دلیلی که اول باید گله‌ای از روزگارمان داشته باشیم که ترانه‌ای را به مخاطبش می‌دهد که ساده‌اندیشی زیادی در آن است و مردم را هم به این ترانه‌ها و آن‌چه که از ادبیت فاصله دارد، عادت می‌دهد. می‌خواهم بگویم این وضعیت تقصیر عزیزانی که اولین مجموعه ترانه‌شان را منتشر می‌کنند، نیست. بلکه باید شرایطی را که چنین ترانه‌هایی می‌طلبد، مقصر دانست.

وی افزود: شاید برخی از خوبان شعر و ترانه این شرایط را نپذیرند و برخی هم خوشحال باشند. بالاخره ترانه‌سرایان ما دوست دارند وارد فصل دوم کارشان شوند و با چاپ کتاب مجموعه‌ترانه‌هایشان این کار را انجام بدهند. من این مجموعه ترانه را با دقت خواندم و با برخی از ترانه‌هایش هم به واسطه شنیدن در تلویزیون آشنا بودم. این کتاب مسلما مجموعه‌ای نیست که حدیث دهقان را برای ما، آن‌چنان که تا به حال بوده، نشان بدهد.

این شاعر غزلسرا ادامه داد: در هر صورت «مریضم کرده تنهایی» تلاشی صمیمانه است و بعد ترانگی در آن جلب توجه می‌کند؛ چون شاعرانگی‌اش کمتر و شیرین‌زبانی‌اش بیشتر است و ترانه‌سرایی امروز هم توجه بیشتری به امر شیرین‌‌زبانی دارد و روی دقایقی تاکید دارد که ناگهان انسان را از خودش می‌گیرد. من بیشتر دوست داشتم هم نسلان حدیث دهقان در این جایگاه بودند و کار دوستشان را نقد می‌کردند. چون در این صورت کار راحت‌تر می‌شد.

بهمنی گفت: مسلما هم‌نسلان دهقان این‌گونه که من درباره این مجموعه حرف می‌زنم، حرف نمی‌زدند. این کتاب از جهتی نیاز جامعه امروز ما هست و از جهتی هم نیست. نبودنش به این دلیل است که حرفی جز چیزهایی که در جامعه هست و می‌بینیم، ندارد. معذرت‌خواهی می‌کنم که سخنم را صریح بیان می‌کنم؛ چون برای آن‌هایی که به کلمه فکر می‌کنند ارزش زیادی قائل هستم و آن‌قدر نزد من احترام دارند که به آن‌ها دروغ نگویم. این کتاب در حدی که حدیث دهقان را در شرایط ارائه ترانه‌اش به ما معرفی کند، نیست. ولی همین که دهقان همتی کرده، یعنی خواسته فاصله فصل اول و دوم کارش را از یکدیگر کمتر کند، بسیار باارزش است. چون ما هم همیشه تا از شر مجموعه اولمان راحت نشویم، وارد فصل دوم کارمان نمی‌شویم.