کوچک‌ترین میمون جهان؛ مارموست‌ كوتوله

بلاگر وبلاگ «يك زيست‌شناس كوچك» درباره زندگي «مارموست‌ها» كوچكترين ميمون‌هاي جهان نوشته است.

به گزارش ايسنا در اين مطلب مي‌خوانيم:

این‌ها کوچکترین میمون‌های جهان هستند؛ هرچند نخستين‌هایی وجود دارند که کمی کوچک‌تر هستند. (مثل لمور موشی کوتوله و تارسیرهای کوتوله). مارموسِت‌های کوتوله‌ای که در طبیعت زندگی می‌کنند تقریبا 5 گرم وزن دارند. از عکس بالا می‌توانید بفهمید که چرا اغلب به آن‌ها “میمون‌های بندانگشتی” گفته می‌شود. قد آن‌ها بدون در نظر گرفتن دم 13 سانتیمتر است. این بدین معنی است که دیدن آن‌ها در طبیعت بسیار دشوار است، زیرا آن‌ها به اندازه‌ای کوچک و سبک هستند که می‌توانند از درخت تا نوک نازک‌ترین شاخه‌ها بالا بروند. البته آن‌ها باید در نوک درختان مراقب پرندگان شکارچی باشند. این میمون‌های کوچک قادرند تا بیش از 5 متر بپرند. این مسافت برای میمونی به این کوچکی پرش شگفت‌انگیزی است.

بچه مارموست
آنها در جنگل‌های بارانی آمازون در کلمبیا، اکوادور، بولیویا، پرو و برزیل یافت می‌شوند و مانند سنجاب‌ها در عمق جنگل‌های بارانی فرو می‌روند و در نوک شاخه‌های نازک درختان از شیره آن‌ها تغذیه می‌کنند. آن‌ها می‌توانند از درختان تا ارتفاع زیادی بالا بروند و به شیره و صمغ دست پیدا کنند. این میمون‌ها از خوردن صمغ عربی که از درخت‌های اقاقیا ترشح می‌شود بسیار لذت می‌برند. آن‌ها همچنین به خوردن ملخ و دیگر حشرات علاقه دارند. آن‌ها از مناظر پر از آب هم بسیار لذت می‌برند و مناطق مجاور به رودخانه و دشت‌های سیلابی را ترجیح می‌دهند.

* معدن موز

آن‌ها با تولید صداهای کلیک مانند بسیار زیر، جیغ و فریاد، سوت‌ها و لرزش‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و صداهای بسیار زیری تولید مي‌کنند که انسان قادر به شنیدنشان نیست. این میمون‌های کوتوله زبانی از علائم دارند. مثلا برخی از جیغ‌ها و فریادها به معنی اعلام خطر است.

مارموست کوتوله نر هنگام مواجهه با نرهای دیگر قدرت و دلاوری خود را به نمایش می‌گذارد و برای حفظ قلمرو خود با آن‌ها می جنگد. آنها با بلندکردن و خواباندن منگوله‌های گوش، قوس دادن پشت و شکلک درآوردن اقدام به تهدید و قدرت‌نمایی می‌کنند. ماده ها هم معمولا دو یا سه نوزاد به دنیا می‌آورند.

البته گول جثه كوچكشان را نخوريد؛ این میمون‌ها حیوانات خانگی مناسبی نیستند؛ چرا که عادت به گاز گرفتن دارند و مدفوعشان را به اطراف می‌پراکنند. آنها در اسارت و به دور از خانواده خود چندان خوشحال به نظر نمی‌رسند و مراقبت از آن‌ها دشوار است.